Een proost op het nieuwe jaar

De meest bizarre afsluiting van het jaar 2022 wat toch uit letterlijk alleen maar hoogtepunten bestond. Van maart tot oktober gingen we op rondreis als gezin, we begonnen 2 maanden in Zuid- Afrika en vlogen naar Azië toen bleek dat steeds meer landen open gingen na de corona lockdown. In Azië ontdekten dat een derde wonder met ons mee reisden en in Bali kregen we onze eerste echo. Na 2 maanden vlogen we terug naar Nederland waar maar een handjevol mensen wisten dat we voor eventjes terug waren. Een korte pitstop om een camper te kopen, een termijnecho en hoognodige tandartsbezoekjes om vervolgens nog 2 maanden door Europa te reizen.

In oktober kwamen we terug en werden we opgeslokt in de waan de van dag, al had deze reis het een en ander bij ons aangewakkerd. Het gevoel van vrijheid creëren, naar eigen voorwaarden leven, en gewoon doen ipv uitstellen. Dat maakte dat mijn man na zijn loopbaan bij de politie als ZZP’er aan de slag ging en ik mijn eerste voorraad bestelde en de webshop begon.  Hoe de aanloop was vertelde ik in de vorige blog. Daar waar onze december een andere wending nam dan gedacht.

Na een dag vol onderzoeken werd ik aan het einde van de middag naar het AMC gebracht waar ik op pakjesavond werd geopereerd aan een blindedarmontsteking met abces. Gelukkig bleef de kleine man veilig in mijn buik zitten, en ook de dagen daarop werden er veel controles uitgevoerd maar geen enkel teken dat de baby zich iets van de operatie heeft aangetrokken. Na een kleine week mocht ik terug naar huis. Een paar weken van de 3 B’s volgden; Bed, Bank en Bad. Het herstel vlotte niet zoals gehoopt, en hoewel de weken voorbij gingen groeide ook de hoop dat de baby rustig bleef zitten tot het einde.